طـــومـــار

آخر کجایی تو بل بله گوش ؟ شب شدست دیگر. ببین دل من و این هوا با هم گرفته است .  اگر نیایی آنقدر می باریم تا همه جا را سیل ببرد .

پشت کدام دره ،‌ زیر کدام بوته قایم شده ای ؟ با من بازی نکن . شوخی بس است

ببین پشت کرده ام به همه ی گوسفند ها . آنقدر صدایت کردم دیگر صدایم از حنجره بیرون نمی آید .

ببین بل بله جان ،‌جان من و جان تو !‌ نباشی میمیرم...

مبادا بلایی سر خودت آورده باشی ! آخ چرا صدای زنگوله ات نمی آید دیگر ؟ چه خاکی به سرم شده ؟ وای گرگ.... ؟؟

دق می کنم ،‌ دق... می فهمی ؟  نه ! خدا نکند

باور کن اگر برگردی هیچ موقع دیگر سرت داد نمیکشم . هرجا تو بگویی می رویم . اگر صدای مرا می شنوی معذرت می خواهم 

اصلا از این به بعد بیا تو چوپان باش ، من ،‌ سگ گله . فقط برگرد...

از ویــــرانه ها برایـــت روایـــت میکنم 
از سرزمیــــن ها های اشغالی ات
از جنگ برایـــت مینویسم
امیـــد دارم
که صلـــح کنی با مـــنه خستــه

تو 
وحشتــناک ترین دیکتاتور تاریخی ، بــــانـــو
آنـــگونه که خماری چشمانـــت را تحمیــلم میکنی
و آنگونه که مرا به عـــزلت خویــش 
تبـعید کــــردی!!
یادم نمی آیــد با کدام سلاح به جنـــگم آمدی
که اینگـــونه به چنگــــم آوردی
اما میـــدانم که با لحنـــت
سرزمیــــن قلبــــــــم را
بمبـــاران شیمیایی کـــــردی...

طــــومـــار

بی تو هر بار که غم آمد و رفت جان کندم

قبر خود را وسط غربت طهران کندم

و تو که سرد شدی گرمی من آزار است

رخت را از تن خود چـِل زمستان کندم

خواستم یک نفس اندوه تو را سر بکشم 

دیدم اندوه تو را نقش به میدان کندم

باورت نیست که فکرم همه در بند تو است

فکر از دین و خدا در ره رندان کندم

عشق را جز هوسی نیست ،‌ ندیدم هرگز

دل از این تابلوی رنگی بی جان کندم

طــومـــار    18/6/92

چند شعر کوتاه 

1- 17 شــــهریور آمــد

17 شهـــریور رفــت

مـــن ،

یــک خیــابان دو طـرفه بنــامش زده ام

----------------------------------------------

2- بعضی وقتها دوست دارم
بروم زیر باران قدم بزنم
سیگار بکشم
و به تو فکر کنم
اما
نه باران را دوست دارم نه سیگار
نمی دانم
تکلیف فکر تو چیست ؟

--------------------------------------------

3- شهریــور ، ماه عجـیبــیست
هم گـرم است هـم سرد
هم شاد است هم غمــگین
و آشفتــه تر از آن منِ شهـریــوری

شهـــریـــور ماه عجیبیست
هم در آن به دنیا آمــدم
هم در آن از دنــیا رفتم

هوای شهـریور مـرا به بعد از ظهر های هـرمزان می برد

-------------------------------------------

4- و تو کــه روی بازگــردانده ای از مــن !
حدس بــزن نوبت چیست ؟؟
تولـــدم نـزدیــک است...

------------------------------------------

مجید طــومار

چشم از عشق اهورا بست و ناگه سرد شد

عـــاشق و دیـــوانه ی رجاله ای نامـــرد شد

از من عاشق برید و رفت و پل ها را شکست

رفت و درگیـــر یـــکی حـمّــــال دوره گرد شد

سخت بودش آدمیــت ، کار انسانی نــکرد

هر که را آدم صدایش می زدم تو زرد شد

او پی معشوقه ی خود رفت و سامانی گرفت

مای زوج سالـــهای مــن دوبـــــاره فـــرد شد

ابتــدایش شادی و جشن و بساط و سور بود

بعد از آن دلشوره و فحش و عذاب و درد شد

ابتدا محبــوب شد ،‌ درباره اش تشویـــق بود

آخرش از ایـــن و از آن ، از جماعت طرد شد

من که نفرینش نکردم ، لایق نفرین نیست

او گرفـــتار خــطاهای که خود میــکرد شد

طومار - 28/4/1392

میگفت دوستت دارم و من چای مینوشیدم

میگفت دوستت دارم و من راه میرفتم

میگفت دوستت دارم و نتوانستم جلوی خنده ام را بگیرم...

با هم نشسته بودیم روی سکویی

سرد بود و تاریک

هوا نه ، او را میگویم

رو به رو را نگاه میکردیم ، آینه بود

حرف میزدیم ، بر عکس هم

گل آورده بود و گل زد ، گل برد

حرف هایش تمام شد ، خنده هایم نه...

طومـــار

مرا ببخش
 

گــرفـتارت شدم
 

امـــا سرم به سر مهتــاب و 

دلم در کــنار باغــچه است

روز ها آفتاب را پــرواز میدهــم

سلام مــرا به زمــین بـرسان

راستــی...

خدا هــم بوی نم مــیدهد

ایـن را به صادق بــگو

بــگو از شعــر هایش بــرایم بفــرستد

که شب ها برای ستــاره ها بخوانــم

به همه سلامم را برسان

 بگــو

روحم درگیــر حس هفــتم است...

-- طـــومار