طـــومـــار

همـیشه اشکی و زاری به آه دیــده امـــت

چــرا به دامــن خوبی ستــــیز می داری
تو را به خدمت رندان سپاه دیــــده امت

اگـــر به مهــــر کسی دل سپـرده بودی تو
چرا همـــیشه تو را در تــباه دیــــده امــــت

به دیـــده ظاهـــر خود را خلاف حق منـــما
که مــــن تو را نـــــگاه در نــگـــاه دیــده امت

تعـــجبــــم همــــه آنـــست در زمیــن و زمان
چنان تو صاحب جاهی که شاه دیـــده امــت

شکایـــت از بـــد و خوب زمانه مــــیکردی
تو را ز راه پـَــلـَشتـــان پـــناه دیـــده امـت

هر آنــچه در نــظرم بود با تو فاصله داشت
من از ازل به کنون اشتـــباه دیــــده امـــت

......................................................