طـــومـــار

من که از خود نگذشتم تو هم از من نــگذر
پــــسری ناخلــفم هـــرزه به دنـــبال هنــــر

تو اگـــر عـــمر و جوانی به هـــدر میــــدادی
بهتــر از اینکه - به تعبــیرخودت - پای پـسر

تــو به پای پــسرت دست و ســرت را دادی
چشم و بی روی پسر می شکند قـلب پدر

قبـــل از آنی که شوی سیـــر رضایــت دادی
شکـمی را نـــدریدی تو به شمــشیر و تبــر

پـــدرم بــار محبـــت بـــه دلـــت داشتـــه ای
فقــط افسوس که جز خون تو نداری به جگر

مـــن به جز شعـــر زبــانی نــه بلد میباشم
کـــه به خوبی بـــرساند به تــو منـــظور خبر

بیست و پنج فروردین - مجید خانلری مقدم