طـــومـــار

زندگى اینطورى است که هر روز از کیفیت خودش می‌کاهد و بدتر می‌شود. نازل‌تر می‌شود. یعنی از کیفیت لذات می‌کاهد به کیفیت درد می‌افزاید. هیچوقت بهتر نمی‌شود. و هیچ اتفاق بهترى براى فردا وجود ندارد که بخواهد به وقوع بپیوندد. بیخود منتظر نشسته‌ایم. بیخود. هى الکى به خودمان می‌گوییم "یه روز خوب میاد" در حالى که واقعا به این اعتقاد نداریم و خودمان هم می‌دانیم که داریم چرت می‌گوییم. ولى باز می‌گوییم.

هى به زور می‌خواهیم خودمان را امیدوار نشان بدهیم. که چه؟ امیدوارى شده نشان وارستگى‌. همه دوست داریم به هرقیمتى که شده خودمان را امیدوار نشان بدهیم. درحالى که واقعا جاى امیدوارى وجود ندارد. دنیا دارد هرروز بدتر می‌شود. امید داشتن حماقت است. زر مفت است آقا. انرژى، گه خورى است.

یک انسان چقدر باید ساده‌لوح باشد که به اراجیف مثبت اندیشى دل ببندد و از واقعیت فرار کند؟

-دارند درم مى‌مالند

اشکال ندارد مثبت اندیش باش

-دارند دهنم را اذیت می‌کنند

اشکالى ندارد مثبت اندیش باش

-دارند ترتیبم را می‌دهند

اشکال ندارد...

اى گه به گور اندیشه مثبت‌تان.

-

یک فیلم کوتاه ترسناک فرانسوى هست، مربوط به سال 1990. کارکتر یک‌هو از خواب می‌پرد و متوجه می‌شود که دارد از در و دیوار صدا در می‌آید. دیوارها تکان می‌خورند، وسایل می‌افتند. بعد سقف کوتاه‌تر می‌شود. شیفت می‌شود به سمت پایین. هى کوتاه و کوتاه‌تر می‌شود. تا جایى که دیگر هیچ فضایی براى ماندن نیست. کارکتر داستان بعد از کلى تقلا و این‌طرف و آن‌طرف رفتن، جایى که دیگر واقعا گیر افتاده، همان‌طور خوابیده، دست می‌اندازد چیزی برمی‌دارد و تکه اى از سقف را خراب می‌کند. می‌شکافد. از سوراخ ایجاد شده که سرش را بیرون می‌کند، وسط خیابان است و در همان لحظه یک کامیون دارد به سمتش مى‌آید که لهش کند.

-

زندگى هم هر روز دارد از کیفیت خودش می‌کاهد. دارد کوتاه‌تر می‌شود. دارد تنگ‌تر می‌شود.

دیگر نمی‌شود راحت در آن نفس کشید. راه رفت، نشست. نمی‌شود. من دوست ندارم به همین که هست و از این کمتر قناعت کنم. من سر خم کردن و به هرقیمتى ماندن دوست ندارم. من قناعت کردن بلد نیستم. نمی‌خواهم یاد بگیرم. من دوست دارم سقف را بشکافم و سر از خیابان دربیاورم. حتى اگر بدانم که آن کامیون دارد به سمتم می‌آید. نفس کشیدنم سخت شده.

خوش به حال کسى که خوابش سنگین است و اصلا متوجه نشده که سقف دارد تکان می‌خورد و پایین می‌آید. خوش به حالش که دارد خواب خوش می‌بیند و خر و پف می‌کند. ببخشید، من خوابم سبک است.

-

بیا که قصر امل سخت سست بنیاد است

بیار باده که بنیاد عمر برباد است