طـــومـــار

 

 

پـرسنـــد چــه داری که بـنـــازی تـو به آن
این بار هــویــدا کنــم ایـن راز نــهان
یک بـوسه ی من هـزار و پانــصد تـومن است
یک بــوسه ی تـو صد تـومــنم هست گران

 

-------------------------------------------

 

افکار من از ثانیه ها کنده شده
کارم شب و روزها فقط خنده شده
این دست خودم نیست که خواندم جایی
جمـــهور رئـــیـــس قـــبلی شرمـــنـده شده 

 

مجــیــد طــــــــومـــار / مهر 92

 

 

وقتی دلت تنگ شد ، میشی یه سرگردون

از آدما خسته ، از آدما دلخون

بدجور گریزونی ، از روزای رفته

دلسرد تر میشی ، هر روز و هر هفته

هر روزش واست ، ده ساله که میره

انگار هزار ساله ، جایی دلت گیره

حرفات بغض میشن ، بغضاتو قورت میدی

گریه میخوای اما ، چشماتو بخشیدی

وقتی دلت تنگه ، دنیات خاموشه 

اطرافیات میگن ، چارش فراموشه

وقتی دلت تنگه ، دنیات خاموشه

چند وقته که چشمات ، دنبال آغوشه

هر روز تکراره ، هر روز پریشونی

از قلبی که دادی ، قلبا پشیمونی

هر روز تنهایی ، یک گوشه ی تاریک 

چیزی به جز غصه ، نیستش بهت نزدیک

----------------------------

طــــومــــار

 

 

مهمان بکن مرا ، با چند شعر ناب

یا از خودت بگو ، یا حفظ کن از کتاب

قافیه ها هنوز ، ردیفه پیش تو

مفهوم شعر من : با تو ، همیشه تو

میلت قصیده است ، نامت غزل چطور

هر جور مایلی ، شعر مرا بـــبُــر

در هر صفحه تو را ، می خوانم ای غزل

من تا ابد تو را ، می خواهم از ازل

هر روز معنی ات ، از قبل بهتر است

گویا که حرف دل ، از عقل بهتر است

حفظت نمیکنم ، تا تازه تر شوی

در کام من هنوز ، با مزه تر شوی

ای بهترین غزل ، ای شاهکار قرن

با خنده های تو ، دنیا برای من

واژه به واژه تو ، جمله به جمله من

اینجوری حرفامون ، قافیه تر میشن

هر بیت عاشقی ، هر مصراعش یه خواب

چند سال بگذره ، با هم میشیم کتاب

ای بهترین غزل ، از بهترین کتاب

هر روز شاعرم ، دنبال شعر ناب

ای استعاره از ، زیبایی خدا

زیبائیت مرا ، زیبا ترین دعا

----------------------------------

 

شعری بسیار قدیمی / طـــومـــار